شعر زشیر شتر خوردن و سوسمار از حکیم عالیقدر فردوسی کبـــیر !!
ز ساسانیان نیز بریان شدم
چو تخت با منبر برابر کنند
همه نام بوبکر و عمر کنند
ز ایران و ز ترک و ز تازیان
نژادی پدید آید اندر میان
نه دهقان و نه ترک و نه تازی بود
سخنها به کردار بازی بود
از این مارخوار اهرمن چهرگان
زدانایی و شرم بی بهرگان
زشیر شتر خوردن و سوسمار
عرب را به جایی رسیدست کار
که تاج کیانی کند آرزو
تفو بر چنین چرخ گردون تفو
نه گنج و نه نام و تخت و نژاد
همی داد خواهند گیتی به باد
بسی گنج و گوهر پراکنده شد
بسی سر به خاک اندر افکنده شد
چنین گشت پگار چرخ بلند
که آید بدین پادشاهی گزند
از این زاغ ساران بی آب و رنگ
نه هوش و نه دانش نه آب و نه ننگ
هم آتش بمردی به آتشکده
شدی تیره جشن نوروز و سده
|
|
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و دوم شهریور ۱۳۹۰ ساعت 16:0 توسط تونی0098
|